Kuchenne... Bakłażan z Chongqingu

Tak, oczywiście, że wróciłam, już dawno temu (wydaje mi się, że minęły miesiące, mimo, że całe piękno, które widziałam w Syczuanie przypominam sobie z dokładnością co do jednego drzewa zatoniętego w niebieskich jeziorach parku narodowego Jiuzhaigou).

To były wspaniałe dni, o których napiszę już bardzo niedługo, ale to, co zmieniło moje tu życie, co doprowadziło do kuchennej rewolucji, wydarzyło się paręnaście godzin temu. Wtedy to pożegnałam kogoś, kto spędził tu ze mną cały miesiąc. Z kim dużo jadłam, dużo piłam i dużo się śmiałam. Z kimś, kto pozwolił mi docenić chińską kuchnię jeszcze raz, przywiózł mi parę innych krajów, ale przede wszystkim dom – a w domu się gotuje.

Kiedy się pożegnaliśmy, postanowiłam, że jak tylko wrócę z lotniska, pójdę po zakupy na kolację. On mi tylko napisał, żebym nie zapomniała o pieprzu syczuańskim – który doprowadza do poparzonych ust i szaleństwa, bez którego wprost nie można się obyć, a ja dodałam do tego całą listę innych produktów – tych, które zaobserwowałam, że się tu używa jako podstawę, i które mi samej bardzo odpowiadają: olej, dużo oleju, sos sojowy, ciemny ocet, chili (sproszkowane i całe, suszone), czosnek, świeży imbir. Jako danie postanowiłam przyrządzić mój ulubiony smażony bakłażan (zakochałam się w nim tu po uszy) i  sałatkę z zielonego ogórka – jedyne „świeże” warzywo, które spotkałam w restauracjach i restauracyjkach (może jeszcze zielona fasolka, ta mniej okazała, jedzona na zimno).

Gdy wróciłam ze wszystkim do domu i zabrałam się do pracy popijając wino, które zostało z wczorajszego wieczoru byłam niezwykle podekscytowana. To mój pierwszy raz, kiedy cokolwiek tu sama tworzę! Wcześniej byłam pochłonięta jedzeniem w niezliczonych miejscach na zewnątrz (choć najczęściej w moich dwóch ulubionych barach z noodlami, niesamowicie brudnym i bardzo przytulnym barze z bufetem – jakieś 16 najlepszych na świecie potraw z ryżem i dowolną liczbą dokładek – 8 RMB, czyli niecałe 4 zł..., i miłą restauracją nieopodal), bo tanio i ja sama bym tam nie umiała... Jadłam więc dużo i nie w domu (chyba, że zrobione przez rodowitych Chińczyków, którzy mnie do siebie zaprosili ), ale jadłam wszystkimi zmysłami i bardzo uważnie. Byłam naprawdę szczęśliwa, gdy zmotywowałam się do pracy i miałam nadzieję, że spędzę w kuchni cały wesoły wieczór przekładając moje doświadczenie jedzenia na gotowanie.

Wszystko – łącznie z myciem, obieraniem i samym gotowaniem/smażeniem zajęło mi góra 20 min.

Gdy wprowadziłam się do tego mieszkania zastałam tylko przytłaczającą przestrzeń, mnóstwo brudu i... prawie żadnych naczyń. Była tylko obieraczka do warzyw, tasak i... oczywiście wok. Wystarczyło! Ponadto, wok, na którym nigdy wcześniej nie miałam okazji pracować, okazał się urządzeniem błyskawicznym. Nie mogłam uwierzyć w to, jak szybko można przygotować w nim potrawy – wystarczy go tylko porządnie rozgrzać.

Nie wiem, czy byłam bardziej zawiedziona, czy zdezorientowana. W każdym razie, kiedy spróbowałam tego, co zrobiłam poczułam się naprawdę dumna! Na początku nie byłam pewna, co dodać do warzyw, by smakowały tak, jak tam. Ale uznałam, że dodam to, co wyczuwałam w smaku i co widzę na każdym kroku w supermarkecie. Sól, chili, czosnek i imbir – zwłaszcza ten ostatni – wystarczyły, by niezbyt zachęcająco wyglądający bakłażan zamienił się w niebo smaku – i by rzeczywiście przypominał tego z restauracji! Wygląd potraw i sposób przygotowania (częściowo) też zaobserwowałam na zewnątrz.

Polecam Wam tego pysznego i ostrego bakłażana do przyrządzenia – jest łatwiutki! Sałatka z ogórka również okazała się bardzo podobna w smaku i wyglądzie do tej, którą jadłam i lubiłam. Wystarczyło dodać odrobinę soli, nieco chili-oleju (posiekana papryczka chili połączona z olejem i czasem sezamem - być może jednak trzeba wszystko razem jeszcze przesmażyć; bardzo popularna przyprawa, której ilość można sobie samemu tu regulować dodając po łyżeczce z miseczki stojącej na każdym stoliku w barze czy restauracji), samej chili, pieprzu syczuańskiego i już! Oni co prawda, mimo że ogórek jest nadal chrupki, chyba to lekko podsmażają, ale ja, trochę już zmęczona ich wiecznym smażeniem, wymieszałam tylko ogórka z przyprawami. Jeśli chodzi o dodatki – naturalnie, ryż! Mnie w supermarkecie skusiły urocze małe ziarenka wymieszane z różnymi nasionami, które okazały się... czymś w stylu kaszki dla dzieci – i mimo, że sam ryż był bardzo dobry, to raczej na śniadanie z jabłkiem, niż do bakłażana – do tamtego podajemy zwykły sypki ryż.

Bakłażan z Chongqingu

/proporcje na 2 osoby/

olej

2 małe bakłażany

ok. 2 ząbki czosnku – pokrojone w cieniutkie plasterki

ok. łyżeczka tartego lub siekanego imbiru

duża szczypta pieprzu syczuańskiego lub czarnego/białego

ok. pół łyżeczki sproszkowanej chili i ok. 3 papryczki chili posiekane

duża szczypta soli (lub do smaku)

ok. łyżka ciemnego sosu sojowego

Wok lub dużą, głęboką patelnię rozgrzać z niemałą ilością oleju. Następnie, włożyć tam przygotowane przyprawy i sos, zamieszać, a potem pokrojonego (nieobranego i niewypestkowanego) bakłażana pokrojonego w dość szerokie paski po wcześniejszym przekrojeniu go wzdłuż na pół. Smażyć przez parę minut na dużym ogniu. Wyłożyć na półmisek (który w moim przypadku zastąpiło plastikowe opakowanie po okropnych błyskawicznych noodlach...).

Ostra sałatka z zielonego ogórka

/proporcje na 1-2 osoby/

Pół dużego, długiego ogórka (ja użyłam ciemnego z grubą skórką, dlatego go obrałam – tak zresztą się go tu przygotowuje, ale normalnie pewnie nie jest to konieczne)

ok. 2 łyżeczki chili-oleju

ok. pół łyżeczki chili sproszkowanej

szczypta pieprzu syczuańskiego lub czarnego/białego

pół ząbka czosnku, posiekanego

pół łyżeczki startego imbiru

Ogórek przekroić wzdłuż na pół, połówkę jeszcze raz wzdłuż, a potem kroić przekątnie, w coś na kształt kostki.

Wymieszać z przyprawami i olejem, odstawić na parę minut i podawać!

Jedzenie było pyszne – i moje! – i przynajmniej bez dodatku tak niesamowicie tu popularnego glutaminianu sodu, który dodawany jest wszędzie i który można dostać w supermarkecie, zapakowany w wielkie torebki. Do pełni smaku brakowało tylko pałeczek (z nimi naprawdę wszystko jest lepsze!). Prawie wszędzie sprzedają je hurtowo, więc nie zdecydowałam się na własne, ale co tam, następnym razem kupię je na pewno – wszystkie 10 par!

Ostatnia ciekawostka to... cena produktów żywnościowych. Jakkolwiek mało romantycznie to brzmi, tu naprawdę opłaca się kupować w supermarketach. Zwłaszcza, jeśli nie jest się typowym Chińczykiem, który patrzy, które owoce są równe, kształtne, błyszczące i śliczne. Jeśli warzywo lub owoc jest lekko uszkodzony, obity, miękkawy lub po prostu ma inny kształt, ląduje do specjalnego kosza i kosztuje sobie śmiesznie mało. Poniżej dowód – cena bakłażana – 2 niewielkie bakłażany z kosza za 0.48 RMB, czyli jakieś 20 gr. CHINA! :)